یک سبد شعر و غزل

باد توی گوشم میپیچیدتوی ذهنم ساز و دهلی به راه بود که نگو یکی میومدم جلو دوتا به عقب برمیگشتم بین گیرودار رد شدن از لابلای ماشینا چشمم خورده بود به درخت توی کوچه که خرمالوهای نارنجی رنگش قدِ شاخه هارو خم کرده بود میگم نگا نارنجیارو به زبان حال با ادم سخن میگه فکر کرده بودم که باید ثبت شه تو آرشیوِ روزگار حیف نباشه فردا من همین مسیر و برگردم و اونارو چیده باشن؟ یکی میومدم جلو،دوتا به عقب برمیگشتم حواسم بود که کسی توی کوچه نباشه تا بتونم خلوت خودم و لنز دوربینُ با شاخه های آویزون درخت همسایه حفظ کنم،صدای شاترُ که شنیدم خیالم راحت شد که دیگه با همه ی کج و یک سبد شعر و غزل ...